Vanavond heb ik voor het eerst proberen te ‘zwaaien’. Mijn Google Wave-invite lag al twee dagen in mijn inbox, maar ik had er nog geen tijd voor gehad. Wave is een combinatie van mail, chat, conferencing, samenwerken. Lastig te bevatten als je het nooit beproefd hebt. En je kunt alleen waven met anderen die een wave-account hebben, en die krijg je alleen nog via-via, dus voorlopig is het behelpen.

wiebelig
De eerste schreden waren wiebelig. Voordat Marijcke en ik het wisten hadden we verschillende waves aangemaakt. Grappig (en ook een beetje raar, en misschien ook wel handig) is dat je de ander(en) ziet typen. Die feature kun je uitzetten, als je niet iedereen wilt laten meegenieten van je typo’s. Ik kreeg wel het idee dat je over een snelle internetverbinding moet beschikken – af en toe zat er een kleine vertraging tussen typen en publiceren.

Er zijn al verschilende add-ons beschikbaar. Je sleept gemakkelijk foto’s de wave in, of een Google map. Blibs noem je dat. Of wil Google dat je dat noemt, weet niet of dat een woord is dat ik ga gebruiken. Je kunt ook samenwerken aan bestanden, maar dat heb ik nog niet geprobeerd. Op een gegeven moment zaten Marijcke en ik wel in één ‘tekstballonnetje’. Nog geen idee eigenlijk hoe dat gebeurde. Maar het schept mogelijkheden.

helder
Echt heel handig is dat je reageert op de plek in de conversatie waar je op in wilt haken. De lijnen blijven daardoor helder. Bij chat heb je vaak dat je op een gegeven moment met twee onderwerpen door elkaar bezig bent omdat je terwijl je zit te wachten op antwoord al weer een nieuw draadje opzet. Wave vergt daarmee wel een andere manier van kijken: de conversatie is niet meer lineair, maar meer als een boom die zich vertakt.

Bijzonder vind ik ook dat je de conversatie kunt afspelen: je ziet dan wie waarop reageerde in de tijd. Gelukkig kun je ook dingen wegmikken die achteraf niet interessant zijn. Snoeien in de takken. Maar dit eerste experiment smaakt naar meer. Wordt vervolgd dus.